Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Το μοντάζ στον S. Eisenstein

Το μοντάζ στις βουβές σοβιετικές ταινίες της επαναστατικής σοβιετικής περιόδου και ειδικότερα στις ταινές τού Eisenstein χαρακτηρίζεται απο τις οπτικές και νοηματικές συγκρούσεις των πλάνων μεταξύ τους. Για αυτό και ο Eisenstein, όχι μόνο μεγάλος σκηνοθέτης μα και σπουδαίος θεωρητικός του κινηματογράφου, το χαρακτήρισε ως μοντάζ των συγκρούσεων και της έλξης ανάμεσα στα διαδοχικά πλάνα. Η συνένωση των πλάνων γινόταν συνήθως με σκοπό τη σύγκρουσή τους, έτσι ώστε να παράγονται από αυτή τη σύγκρουση ιδέες και το επακόλουθο... σοκ του θεατή. Ο σκηνοθέτης έγραψε ότι η παράθεση δύο κομματιών ταινίας μοιάζει πιο πολύ με το γινόμενο παρά με το άθροισμά τους, ως προς το ότι το αποτέλεσμα διαφέρει ποιοτικά από την παράθεση και την πρόσθεση του καθενός από τα συστατικά.
Ο Eisenstein στη βουβή περίοδο του έργου του αποφάσισε να τοποθετήσει στη ροή του φιλμ του δυνατά πλάνα χωρίς άμεση σχέση με τη ροή της ιστορίας ή της αφήγησης, για να προκαλέσει έντονες συγκινήσεις και σκέψεις.

Στον Οκτώβρη (1926) ο Eisenstein τοποθετεί ανάμεσα στις εικόνες των μενσεβίκων που ρητορεύουν μάταια, λέγοντας πράματα που δε στέκουν, τα πλάνα μουσικών που παίζουν, ανιαρά, άρπα. Αυτός ο παραλληλισμός δεν προκύπτει άμεσα από την αφήγηση και την εξέλιξή της, αλλά δικαιώνεται μόνο νοηματικά, ωα μια κινηματογραφική μεταφορά που βασίζεται στην παράξενη αντιπαράθεση των πλάνων.

Στην Απεργία (1925) συνδέει άμεσα τις εικόνες της καταστολής των απεργούντων προλεταρίων με πλάνα σφαγμένων ζώων. Αυτή η αντιπαράθεση πλάνων δεν προκύπτει από τη φυσική συνέχεια της αφηγούμενης ιστορίας, εμπεριέχει μια κάποια αφηγηματικά αυθαιρεσία, όμως, διακιώνεται δραματικά και νοηματικά, από το συνειρμό του θεατή. Ο σκηνοθέτης παραλληλίζει το φόνο των εργατών με αυτόν των ζώων στο σφαγείο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αϊζενσταϊνικό μοντάζ των έλξεων. Έχει τα βασικά χαρακτηριστικά του διανοητικού μοντάζ που ο σκηνοθέτης θα αναπτύξει και τελειοποιήσει στο μεταγενέστερο έργο του, ιδίως στον Οκτώβρη.

Στην αρχή του Θωρηκτού Ποτέμκιν (1925) το γκρο πλάνο του σκουληκιασμένου κρέατος πάνω στο οποίο είναι ακουμπισμένα τα γυαλιά του στρατιωτικού γιατρού (ο οποίος αποδέχεται τη σίτιση των ναυτών με σάπιο κρέας) αποτελεί μια μεταφορά που παραπέμπει στη διαφθορά του τσαρικού καθεστώτος.


Ο Eisenstein διαχωρίζει τις μεθόδους του μοντάζ σε διαφορετικές κατηγορίες.
  • Μετρικό μοντάζ: με κριτήριο το μήκος των πλάνων
  • Ρυθμικό μοντάζ: αποσκοπεί στην αίσθηση του ρυθμού με βάση το περιεχόμενο της εικόνας των πλάνων
  • Τονικό μοντάζ: θεμελιώνεται σε χαρακτηριστικά περιεχομένου ή εικαστικής υφής που καθορίζουν το συγκινησιακό περιεχόμενο της σκηνής.
  • Αρμονικό μοντάζ: δεν περιορίζεται σε δεσπόζουσας σημασίας χαρακτηριστικά αλλά περιλαμβάνει το σύνολο των εκφραστικών και δομικών στοιχείων των διαδοχικών πλάνων. Η σύνθεση αυτών των χαρακτηριστικών δημιουργεί κορυφώσεις της δραματικής έντασης που καθιστούν αναγκαία την αποκατάσταση της συγκινησιακής ισορροπίας.
  • Διανοητικό μοντάζ: παράγει νέα νοήματα με συνδυασμούς και αντιπαραθέσεις πλάνων με διαφορετικό εκφραστικό ή δομικό περιεχόμενο.
  • Κάθετο μοντάζ: μέθοδος εικόνας και μουσικής βασισμένη στο περίγραμμα της μελωδίας στην παρτιτούρα και της μορφολογικής υφής.

Άτιτλο.



ασυναρτησίες.
ΣκΟρπιες σκέψειΣ.
ΕΛεύθερη πτώση από το συννεφΑκι…
υποσχέσεις εδώ και χρόνια.
μα τόσα χρόνια.


το ήξερα.
αλλά τι σημασία έχει;
ας συνεχίσεις.
κι ας κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου.


γιατί ΤΩΡΑ;
ας είναι.
εσύ το επέλεξες.
ανακούφιση.


το τέλος. εσύ. εγώ.
παράλληλα.


κουράστηκα.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Εδώ.

Τελευταίο βαρβάτο ξύπνημα.

Ο καφές χάλια, αναρωτιέμαι αν έτσι θα ακολουθήσει και η υπόλοιπη μέρα.

Ετοιμάζομαι γρήγορα και τρέχω να προλάβω, τελευταία στιγμή ως συνήθως, το λεωφορείο. Πανικός ακόμη μία φορά.. με αποκορύφωμα τις γιαγιάδες με τα καροτσάκια από τη λαϊκή, έτοιμες πάντα να κάνουν αγώνα δρόμου για να προλάβουν θέση να κάτσουν. Πιο πίσω δύο κυριούλες τσακώνονται για το αν θα ανοίξουν ή όχι το παράθυρο..

«Η ίωση θερίζει.. μην κοιτάς που δε λένε τίποτα στα κανάλια!! Το παράθυρο θα μείνει ανοιχτό!!» λέει η μία με τόνο αυστηρό. Λογικό σκέφτομαι να μη γίνεται πλέον συζήτηση και ντόρος για την ίωση.. αφού ο Ευαγγελάτος απέχει από τα τηλεοπτικά!!
Άσε κιόλας που η Μενεγάκη κυριαρχεί.. που καιρός για άλλες έγνοιες;;

Φτάνουμε στη σχολή και συνειδητοποιώ πως οι περισσότεροι φοιτητές είμαστε λες και πηγαίνουμε για σφαγή. Όχι αδίκως.

Και ξάφνου προβάλλει σαν ήλιος καλοκαιρινός.. Προβάλλει από το παραθύρι..
Στα αυτιά μου ηχεί το άσμα «Αγόρι μουουου.. αγόρι μουουου…»!!




Ψηλός με πλάτες.
Ψιλοντερέκι.
Το στοιχείο μου.

Σε απόσταση ασφαλείας με.. καθοδηγεί προς το κυλικείο. Ένας δεύτερος καφές σκέφτομαι, έπειτα από τον πρώτο τον αποτυχημένο, δεν είναι ποτέ άσχημη ιδέα.

Πλησιάζει σε μια παρέα γνωστών.
Ανασηκώνει τα χέρια και λέει με τσιριχτή όλο νάζι φωνή.. «Ήρθα κι εγώώώώ..!!»

Ok.
Αναστροφή.
Παίρνω τον σκέτο μου καφεδάκο και οδεύω προς το αμφιθέατρο.
Είχα ήδη αργήσει με την παρακολούθηση.

#1 Είμαι πλέον και επίσημα ένα βήμα πριν το πτυχίο (σε ένα μάθημα θα κριθεί)… και αναμφισβήτητα άνεργη ή στην καλύτερη των περιπτώσεων μέλος της γενιάς των 700ευρώ. Καλώς ήρθα στο club.

#2 Παρακολουθούσα όσο μπορούσα αναρτήσεις σας. Επέστρεψα δριμύτατη.

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010