Καταθλιψάρα-Λένα... 1-0!!!

Γουστάρω τις… κατρακύλες μου.

Γουστάρω να πιάνω πάτο.

Ξέρω πως αυτή η καταθλιψάρα είναι όόόλη δική μου…

Ναι! Ναι! Ναι! Το ξέρω πως με ζηλεύεις τρελά…

Δε θα πω τα γνωστά, ότι δηλαδή αν δεν πιάσεις πάτο… δε θα βρεις το κουράγιο να ανέβεις ξανά (τελικά τόόόσο ασυγκράτητη είμαι που τα είπα), αλλά είμαι μαζόχα!!!

Τι να κάνουμε; Είναι γνωστό εξάλλου.

Μα δεν εξηγείται διαφορετικά σου λέω.

Γουστάρω την καταθλιψάρα μου.

Και παιδεύω το μυαλουδάκι μου (το υποκοριστικό όχι λόγω τσαχπινιάς) και προσπαθώ να βρω λύσεις.

Και το σκέφτομαι έτσι… και το σκέφτομαι κι αλλιώς…

Μα όταν οι σκέψεις με πνίξουν…

Χάνομαι.

Χάνομαι μέσα μου.

Tip στην εκπνοή τού μήνα: Τέρμα Μουσική και Χορός στυλ zumba (που είναι και της μόδας) μέχρι τελικής πτώσεως. Όσες περισσότερες μπανταλομάρες και φιγούρες σαν τρελοαγριοκάτσικο κρι-κρι τόσο καλύτερα αποτελέσματα στην ψυχολογία.

Βιβλίο εβδομάδας: «Μοντέρνα Μουσική», Griffiths Paul. Γιατί αλλιώς είναι να το διαβάζεις για την εξεταστική 2009 και αλλιώς τώρα… με νέα ματιά!!! 

Νυχτερινές αμαρτίες.

Αφήνομαι.

Σ’ αυτά τα χέρια που τόσο λησμόνησα.

Και ταξιδεύω.

Σ’ αυτό το βλέμμα το λάγνο.

Ανυπομονώ.

Να με κάνεις να χαμογελάσω.

Ψιθύρισέ μου.

 Ξανά.

Φανερώσου.

Πάλι εδώ.

Δειλά-δειλά.

Με ένα πονηρό χαμόγελο (μέχρι τ’ αυτιά?).

Άγνωστοι(?!) οι λόγοι που επιστρέφω στη blogoσφαιρα μα η χαρά μεγάλη.

Πολλές οι στιγμές που χάθηκαν.

Μεγάλη η απΟυσία.

Δε θα γεφυρωθεί ποτέ αυτή η απόσταση..

Σκόρπιες Σκέψεις. Ίσως καλύτερα έτσι.

ΕπιΣτροφή ή Αποτύπωμα;

 Τι σημασία έχει;

Δίχως ΜΕΓΑΛΑ λόγια και υποΣχέσεις. Με κούρασαν.

Ας είναι κι έτσι.

Θα αφεθώ κι Όπου βρεθώ…

Τρέξε δίχως σκέψεις.

 Με κομμένη την ανάσα, χωρίς συνείδηση του προσανατολισμού.

Όταν τερματίσεις θα καταλάβεις 

αν η κατεύθυνση ήταν προς ή αντίθετη του στόχου.

 Στο αιώνιο φευγιό μου.

ΥπόΣχεση: Θα είσαι εδώ για μένα;

Αστειάκι...

Η μικρή στην θάλασσα βλέπει ένα αγοράκι γυμνό και ρωτάει.
- Τι είναι αυτό μαμά;
- Πουλάκι.
- Γιατί δεν έχω και εγώ;
- Γιατί είσαι κοριτσάκι.
- Όταν μεγαλώσω θα έχω και εγώ ένα τέτοιο;
- Αν είσαι καλό κορίτσι, όταν μεγαλώσεις θα έχεις ένα.
- Και αν δεν είμαι καλό κορίτσι;.
- Ε τότε θα έχεις πολλά!




Ένας καλλιτέχνης, ένας δικηγόρος κι ένας προγραμματιστής συζητούν για τη μοιχεία.
Λέει ο καλλιτέχνης: Θα μπορούσε κανείς να συγκρίνει το πάθος, τα ρίγη, τη μέθη που προκαλεί ο φόβος να σε ανακαλύψουν; Είναι μια εμπειρία που δεν την αλλάζω με τίποτα!
Λέει ο δικηγόρος: Εγώ νομίζω ότι κάνει τη ζωή δύσκολη. Τις περισσότερες φορές η μοιχεία οδηγεί στο διαζύγιο και μάλιστα εις βάρος σου πράγμα που μπορεί να σε οδηγήσει ως τη χρεοκοπία. Μόνο προβλήματα μπορεί να προκαλέσει.
Λέει κι ο προγραμματιστής: Είναι το ωραιότερο πράγμα που μου συνέβη. Η γυναίκα μου νομίζει ότι είμαι με την ερωμένη μου, η ερωμένη μου νομίζει πως είμαι με τη γυναίκα μου κι έτσι μπορώ να ασχολούμαι όλη τη νύχτα με το pc. 

Στο νηπιαγωγείο, τα παιδάκια γύρω γύρω κι η δασκάλα να ρωτάει
- Νικολάκη, πώς κάνει η αγελάδα;
- Μουυυυυυυ, κυρία
- Ελενίτσα, πως κάνει η γάτα;
- Νιάου, κυρία
- Θανασάκη, πώς κάνει το ποντίκι;
- Κλικ, κυρία.

Κρύψου...

Κρύψου για να μη σ' ανακαλύψω

Κρύψου μη σε δω να μ' αγνοείς

Κρύψου να μπορώ να εξηγήσω

Που 'φυγες και δε θα ξαναρθείς...

Θα σε βρω...

Μ' αν θέλεις, κρύψου...

Τίποτα άλλο δε με εκφράζει περισσότερο...

Χαμογελώ.

Με μια ματιά εισχωρείς στην πιο Κρυφή μου σκέψη

Δεν προσπαθώ να σε Αποτρέψω

Δε Θέλω

Προλαβαίνεις κάθε μου Επιθυμία

Και Δίνεις Λύση σε κάθε μου Προβληματισμό

Η Έγνοια μου Αγγίζει τα όριά σου

και μονομιάς Μετατρέπεται και σε Δική Σου

Αφήνομαι με Ταξιδιάρικη Διάθεση

Στον ορίζοντά σου

Και με περίσσια νοσταλγία

Σου Χαμογελώ

Το μοντάζ στον S. Eisenstein

Το μοντάζ στις βουβές σοβιετικές ταινίες της επαναστατικής σοβιετικής περιόδου και ειδικότερα στις ταινές τού Eisenstein χαρακτηρίζεται απο τις οπτικές και νοηματικές συγκρούσεις των πλάνων μεταξύ τους. Για αυτό και ο Eisenstein, όχι μόνο μεγάλος σκηνοθέτης μα και σπουδαίος θεωρητικός του κινηματογράφου, το χαρακτήρισε ως μοντάζ των συγκρούσεων και της έλξης ανάμεσα στα διαδοχικά πλάνα. Η συνένωση των πλάνων γινόταν συνήθως με σκοπό τη σύγκρουσή τους, έτσι ώστε να παράγονται από αυτή τη σύγκρουση ιδέες και το επακόλουθο... σοκ του θεατή. Ο σκηνοθέτης έγραψε ότι η παράθεση δύο κομματιών ταινίας μοιάζει πιο πολύ με το γινόμενο παρά με το άθροισμά τους, ως προς το ότι το αποτέλεσμα διαφέρει ποιοτικά από την παράθεση και την πρόσθεση του καθενός από τα συστατικά.
Ο Eisenstein στη βουβή περίοδο του έργου του αποφάσισε να τοποθετήσει στη ροή του φιλμ του δυνατά πλάνα χωρίς άμεση σχέση με τη ροή της ιστορίας ή της αφήγησης, για να προκαλέσει έντονες συγκινήσεις και σκέψεις.

Στον Οκτώβρη (1926) ο Eisenstein τοποθετεί ανάμεσα στις εικόνες των μενσεβίκων που ρητορεύουν μάταια, λέγοντας πράματα που δε στέκουν, τα πλάνα μουσικών που παίζουν, ανιαρά, άρπα. Αυτός ο παραλληλισμός δεν προκύπτει άμεσα από την αφήγηση και την εξέλιξή της, αλλά δικαιώνεται μόνο νοηματικά, ωα μια κινηματογραφική μεταφορά που βασίζεται στην παράξενη αντιπαράθεση των πλάνων.

Στην Απεργία (1925) συνδέει άμεσα τις εικόνες της καταστολής των απεργούντων προλεταρίων με πλάνα σφαγμένων ζώων. Αυτή η αντιπαράθεση πλάνων δεν προκύπτει από τη φυσική συνέχεια της αφηγούμενης ιστορίας, εμπεριέχει μια κάποια αφηγηματικά αυθαιρεσία, όμως, διακιώνεται δραματικά και νοηματικά, από το συνειρμό του θεατή. Ο σκηνοθέτης παραλληλίζει το φόνο των εργατών με αυτόν των ζώων στο σφαγείο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αϊζενσταϊνικό μοντάζ των έλξεων. Έχει τα βασικά χαρακτηριστικά του διανοητικού μοντάζ που ο σκηνοθέτης θα αναπτύξει και τελειοποιήσει στο μεταγενέστερο έργο του, ιδίως στον Οκτώβρη.

Στην αρχή του Θωρηκτού Ποτέμκιν (1925) το γκρο πλάνο του σκουληκιασμένου κρέατος πάνω στο οποίο είναι ακουμπισμένα τα γυαλιά του στρατιωτικού γιατρού (ο οποίος αποδέχεται τη σίτιση των ναυτών με σάπιο κρέας) αποτελεί μια μεταφορά που παραπέμπει στη διαφθορά του τσαρικού καθεστώτος.


Ο Eisenstein διαχωρίζει τις μεθόδους του μοντάζ σε διαφορετικές κατηγορίες.

• Μετρικό μοντάζ: με κριτήριο το μήκος των πλάνων
• Ρυθμικό μοντάζ: αποσκοπεί στην αίσθηση του ρυθμού με βάση το περιεχόμενο της εικόνας των πλάνων
• Τονικό μοντάζ: θεμελιώνεται σε χαρακτηριστικά περιεχομένου ή εικαστικής υφής που καθορίζουν το συγκινησιακό περιεχόμενο της σκηνής.
• Αρμονικό μοντάζ: δεν περιορίζεται σε δεσπόζουσας σημασίας χαρακτηριστικά αλλά περιλαμβάνει το σύνολο των εκφραστικών και δομικών στοιχείων των διαδοχικών πλάνων. Η σύνθεση αυτών των χαρακτηριστικών δημιουργεί κορυφώσεις της δραματικής έντασης που καθιστούν αναγκαία την αποκατάσταση της συγκινησιακής ισορροπίας.
• Διανοητικό μοντάζ: παράγει νέα νοήματα με συνδυασμούς και αντιπαραθέσεις πλάνων με διαφορετικό εκφραστικό ή δομικό περιεχόμενο.
• Κάθετο μοντάζ: μέθοδος εικόνας και μουσικής βασισμένη στο περίγραμμα της μελωδίας στην παρτιτούρα και της μορφολογικής υφής.

Άτιτλο.

ασυναρτησίες.
ΣκΟρπιες σκέψειΣ.
ΕΛεύθερη πτώση από το συννεφΑκι…
υποσχέσεις εδώ και χρόνια.
μα τόσα χρόνια.


το ήξερα.
αλλά τι σημασία έχει;
ας συνεχίσεις.
κι ας κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου.


γιατί ΤΩΡΑ;
ας είναι.
εσύ το επέλεξες.
ανακούφιση.


το τέλος. εσύ. εγώ.
παράλληλα.


κουράστηκα.

Εδώ.

Τελευταίο βαρβάτο ξύπνημα.

Ο καφές χάλια, αναρωτιέμαι αν έτσι θα ακολουθήσει και η υπόλοιπη μέρα.

Ετοιμάζομαι γρήγορα και τρέχω να προλάβω, τελευταία στιγμή ως συνήθως, το λεωφορείο. Πανικός ακόμη μία φορά.. με αποκορύφωμα τις γιαγιάδες με τα καροτσάκια από τη λαϊκή, έτοιμες πάντα να κάνουν αγώνα δρόμου για να προλάβουν θέση να κάτσουν. Πιο πίσω δύο κυριούλες τσακώνονται για το αν θα ανοίξουν ή όχι το παράθυρο..

«Η ίωση θερίζει.. μην κοιτάς που δε λένε τίποτα στα κανάλια!! Το παράθυρο θα μείνει ανοιχτό!!» λέει η μία με τόνο αυστηρό. Λογικό σκέφτομαι να μη γίνεται πλέον συζήτηση και ντόρος για την ίωση.. αφού ο Ευαγγελάτος απέχει από τα τηλεοπτικά!!
Άσε κιόλας που η Μενεγάκη κυριαρχεί.. που καιρός για άλλες έγνοιες;;

Φτάνουμε στη σχολή και συνειδητοποιώ πως οι περισσότεροι φοιτητές είμαστε λες και πηγαίνουμε για σφαγή. Όχι αδίκως.

Και ξάφνου προβάλλει σαν ήλιος καλοκαιρινός.. Προβάλλει από το παραθύρι..
Στα αυτιά μου ηχεί το άσμα «Αγόρι μουουου.. αγόρι μουουου…»!!

Ψηλός με πλάτες.
Ψιλοντερέκι.
Το στοιχείο μου.

Σε απόσταση ασφαλείας με.. καθοδηγεί προς το κυλικείο. Ένας δεύτερος καφές σκέφτομαι, έπειτα από τον πρώτο τον αποτυχημένο, δεν είναι ποτέ άσχημη ιδέα.

Πλησιάζει σε μια παρέα γνωστών.
Ανασηκώνει τα χέρια και λέει με τσιριχτή όλο νάζι φωνή.. «Ήρθα κι εγώώώώ..!!»

Ok.
Αναστροφή.
Παίρνω τον σκέτο μου καφεδάκο και οδεύω προς το αμφιθέατρο.
Είχα ήδη αργήσει με την παρακολούθηση.

#1 Είμαι πλέον και επίσημα ένα βήμα πριν το πτυχίο (σε ένα μάθημα θα κριθεί)… και αναμφισβήτητα άνεργη ή στην καλύτερη των περιπτώσεων μέλος της γενιάς των 700ευρώ. Καλώς ήρθα στο club.

#2 Παρακολουθούσα όσο μπορούσα αναρτήσεις σας. Επέστρεψα δριμύτατη.

Άτιτλο..