Είμαστε σκλάβες των αντρών.. ή απλά της αγάπης μας προς αυτούς;;!

Έκτακτη μάζωξη χθες φοιτητογυναικών κάπου στο Γκάζι..

Τσίπουρο, τσιγάρα και κάτι αδιάφορο με τάση προς κλαψιάρικο για μουσικό χαλί..

Αναλύσεις περί αναλύσεων..
Δάκρυα και αναφιλητά..
Αραιά και που κανένας οδυρμός.. να συνοδεύεται βέβαια πάντα από την Ε. με φράσεις τύπου:

“Γιατί σε εμένααα;”

“Πόσο ηλίθια μπορεί να είμαι;;;”

“Μαύρα Χριστούγεννα θα κάνω πάλι φέτος..!”

“Οι άντρες είναι γουρούνιααα...”

“Αυτό ήταν… Τέλος! Θα κλειστώ σε μοναστήρι.. ή μήπως να το ρίξω στο λεσβιακό;;;”

Και πιες τσίπουρο.. και άναψε πάλι τσιγάρο..

Γιατί είναι τόσο εύκολο κι ασφαλές να τα θεωρούμε όλα δεδομένα;;

Από την ελευθερία μέχρι την αγάπη…

Από τη ζωή μέχρι την απόλαυση…

Από την κατανόηση μέχρι την απαίτηση…

Είμαστε σκλάβες των αντρών.. ή απλά της αγάπης μας προς αυτούς;;!

Μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη μας;; Ή απλά μαθαίνουμε πώς να κάνουμε λάθη;; Κι αν όντως ισχύει αυτό.. γιατί τα αποτελέσματα να πονούν πάντα τόσο;;;

Και πιες κι άλλο τσίπουρο.. και άναψε κι άλλο τσιγάρο…

Ξημέρωσε…

Breathe me...

Help, I have done it again
I have been here many times before
Hurt myself again today
And, the worst part is there's no-one else to blame

Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
and needy
Warm me up
And breathe me

Ouch I have lost myself again
Lost myself and I am nowhere to be found,
Yeah I think that I might break
Lost myself again and I feel unsafe

Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
and needy
Warm me up
And breathe me

Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
and needy
Warm me up
And breathe me

Έρχεται κάποια στιγμή...

Έρχεται κάποια στιγμή σε όλους μας που.. θέλουμε λίγο παραπάνω! Λίγο παραπάνω από την οικογένειά μας, από τους φίλους μας, από τους δικούς μας ανθρώπους.. Αναζητούμε αυτό το κάτι παραπάνω που ούτε όμως εμείς οι ίδιοι έχουμε πραγματικά προσδιορίσει τι ακριβώς είναι..! Υπάρχουν μερικοί που το κάνουν απλά από συνήθεια, λόγω έλλειψης προσοχής από τους δικούς τους.. Άλλοι απλά για να δοκιμάσουν, να πειραματιστούν με τις αντοχές των υπολοίπων και με το πόσα είναι διατεθειμένοι να δώσουν..

Έρχεται κάποια στιγμή σε όλους μας που.. νιώθουμε πως όλα είναι εις μάτην! Ό,τι κι αν σκεφτούμε.. ό,τι κι αν ελπίσουμε να πραγματοποιηθεί.. ό,τι κι αν αισθανθούμε.. ό,τι κι αν απαιτούμε..! Καταπιανόμαστε από δίχως νόημα και ουσία λόγια και περνάμε ατελείωτες ώρες αναλύοντάς τα..προσπαθώντας με το ζόρι να οδηγήσουν κάπου! Δεν έχει νόημα το που..

Έρχεται κάποια στιγμή σε όλους μας που.. θέλουμε να τα αλλάξουμε ως δια μαγείας όλα! Από την απόλυτη πεποίθηση-κρίση-αντίληψη..στις σκόρπιες σκέψεις! Από τη στημένη και τέλεια οργανωμένη καθημερινότητα στην αυθόρμητη εξόρμηση!

Έρχεται κάποια στιγμή σε όλους μας που.. επιθυμούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω! Να επιστρέψουμε τη στιγμή που κάναμε το λάθος! Να προλάβουμε την ευκαιρία που αφήσαμε δίχως δεύτερη σκέψη να χαθεί! Να διορθώσουμε το σφάλμα για να είμαστε τώρα πιο ήσυχοι με τη συνείδησή μας!

Έρχεται κάποια στιγμή σε όλους μας που.. δεν κατανοούμε την πραγματικότητα! Προσπαθούμε απεγνωσμένα να βρούμε μικρά παραθυράκια για να ξεφύγουμε και να βρεθούμε σε άλλη διάσταση! Να αφήσουμε πίσω έγνοιες και προβληματισμούς και να ζήσουμε στο δικό μας.. συννεφάκι!

Έρχεται κάποια στιγμή σε όλους μας που.. απλά δεν είναι η κατάλληλη στιγμή!!

Burning up...

Ήρθαν τα Χριστούγεννα....

Ούτε ο καιρός(αν δεν πέσει λίγο χιόνι δε λέει..!) αλλά ούτε και οι τελευταίες εξελίξεις.. μάς επιτρέπουν να μπούμε για τα καλά στο κλίμα των εορτών!!
Ήρθαν τα Χριστούγενναααα...
Μια εβδομάδα σχεδόν έμεινε και οι μέρες κυλούν αντίστροφα!!
Από τη μία το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου(ΩΩΩ έλατοοο..!! ΩΩΩΩ έλατοοοο...!!!), από την άλλη το τρελό "ηλεκτράκι" που αγαπά τον Άγιο Βασίλη μέχρι τον ουρανόόόό... πόσο να αντέξει κανείς;;;
Συγγνώμη που θα το μάθεις από εμένα "ηλεκτράκιιι" αλλά...








δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης!!!

Και μάλιστα φταίνε τα τρία γουρουνάκια!!!

Δε με πιστεύεις;;;;!!!!!!






Χο Χο Χο Χοοοο...!!!!

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται....(??!)

Κι όμως..... όόόχι!!!!

Ενώ ξύπνησα, αγαπημένο μου blog, μέσα στην τρελή χαρά σήμερα..πρωτοφανές γεγονός αυτό για μένα βέβαια... Έβαλα δυνατά music... Σιγοτραγουδούσα.. που και που πετούσα και καμιά κορώνα... Ψιλομάζεψα τη φωλίτσα(όπου φωλίτσα.. το φοιτητικό πλην τίμιο σπιτάκι μου!!!)... Πήγα και μια μικρή βολτίτσα.. πήρα τον αγέρα μου.. επέστρεψα στη φωλίτσα...(ακόμα βρισκόμουν σε κατάσταση τρέλας και παράνοιας και χαράς..) Είχα,λοιπόν,τη φαεινή ιδέα (φημίζομαι για τις τρομερές και φοβερές αναλαμπές μου ώρες-ώρες!) να "ξεσκονίσω"-θυμηθώ-ακούσω διάφορα παλιά τραγουδάκια...!!!

1. Λάθος!!Ποτέ μα ποτέ... δεν ακούμε songs που σχετίζονται με: παλιές αγάπες(καθώς.. για τις παλιές αγάπες μη μιλάάάάς.. αλα Πυξ Λαξ!!) και χαμένες φιλίες(ως φιλόζωη ας παραθέσω αυτό το παράδειγμα..)

2. Λάθος!!Ποτέ μα ποτέ... δεν ακούμε απαγορευμένα songs αν δεν έχουμε πρώτα εφοδιαστεί με όλα τα απαραίτητα.. Δηλαδή τσιγάρα.. ξύδια.. χαρτομάντιλα.. και ό,τι άλλο έχει κανείς στη διάθεση και φαντασία του..

3. Λάθος και φαρμακερό!!Ποτέ μα ποτέ... δεν ακούμε καμμένα songs όταν είμαστε χαρωποί και ευδιάθετοι(πόσο μάλλον όταν αυτές οι στιγμές είναι ελάχιστες) και δύσκολα θα μπορέσουμε να μαζέψουμε τα κομματάκια μας αλα playmobil!!

Το τραγουδάκι που μας έκανε τη σημερινή ζημιά είναι...
Από τον τόπο της φυγής,1996!

Είμαι ακόμη εδώ...(??!!?)

Σήμερα σε θυμήθηκα νωρίτερα νεότευκτό μου blog.. Σε αναζήτησα νωρίτερα.. Και να'σαι!!! Μουσικούλα και φύγαμε...

Πόσο φυσιολογικό είναι με το που ανοίγεις τα μάτια να σε προλαβαίνει ένα τεράστιο χαμόγελο;; Να ξεκινά η μέρα.. χαρωπά έως και τραγουδιστά δίχως λόγο και αιτία;! Να βγαίνεις στο δρόμο, να μη διστάζεις για τη βροχή που πέφτει από νωρίς.. να μην αντιστέκεσαι.. και να απολαμβάνεις στο πρόσωπό σου τις ψιχάλες;; Κι αν όλα αυτά είναι για ορισμένους παράξενα έως παράλογα.. θα πρότεινα να το δοκιμάσουν, ακόμα κι αν διστάζουν.. μια δοκιμή ίσως τους αλλάξει γνώμη αλλά και συνήθειες!!

Γιατί πόσες φορές.. αφήσαμε να μας επηρεάσει ένα στραβό ξύπνημα;; Πόσες φορές επιτρέψαμε να ξεκινήσει χάλια η μέρα μας για κάτι που συνέβη την προηγούμενη μέρα;; Τέλος σε όλα αυτά!! Επιστρατεύστε αδιάβροχα, πολύχρωμες ομπρέλες, την αγαπημένη σας μουσική.. μα πάνω από όλα το χαμόγελό σας (κι ας μην είναι απαραίτητα της Crest!!) και ξεχυθείτε στους δρόμους! Κυριολεκτικά ξεχυθείτε όμως! Αγνοήστε τις γριούλες που σας ποδοπατούν στο μετρό για μια θέση για να ξαποστάσουν το ταλαιπωρημένο τους κορμί.. αλλά και το καχεκτικό μυξιάρικο νήπιο που μόλις έφτυσε στα καινούρια σας παπούτσια!! Και όλα αυτά τα προτείνει μια άκρως απεγνωσμένη που θέλει τον χρόνο της για να συνέλθει κάθε πρωί και για τον καφέ.. ας μην το θίξουμε καλύτερα!! Για αυτό σας λέω.. ας κάνουμε μια προσπάθεια!

Εθισμός?!

Σήμερα λοιπόν που δεν παίζει έξοδος(no money..!), η τηλεόραση από την άλλη..παίζει πάλι μια από τα ίδια... Γι'αυτό.. λέω να αλλάάάάάάξωωω ουρανόόόόόό...!!! Κατά καιρούς άκουγα κι εγώ η άσχετη για εθισμένους ιντερνομανείς..! Σημασία καμία εγώ όμως.. Μέχρι που κόλλησα κι εγώ και ησύχασα!! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Τα ΠΑΝΤΑ όμως!! Κάθε είδους ενημέρωση.. για όλα τα γούστα(ακούγεται κάπως πονηρό??? Και λίγο παραπάνω από όσο φαντάζεσαι..!!).. σε κάθε στιγμή που την αναζητάς... από κάθε γωνιά της γης!! Και με ένα απλό κουμπάκι, λοιπόν, μπαίνεις στον κόσμο του διαδικτύου..! Περαστικά μας!!

Ενάντια στη λήθη... όλα καταγράφονται στη συλλογική μνήμη(??!)

Κάθε αρχή και δύσκολη...

Κάπως έτσι δεν ξεκινούν όλα?? Στην αρχή νόμιζα πως ένα λάθος κουμπί και.. αρκεί για να ανατιναχτείς!! Κοίτα που θα μου γίνεις και συνήθεια..!! Ανέκαθεν προτιμούσα τον γραπτό λόγο.. και συγκεκριμένα με τον παραδοσιακό τρόπο.. χαρτί και στυλό! Όχι πάμπολλα κουμπάκια, άγνωστα προς το παρόν για το τι μπορούν να κάνουν..! Μα εσύ μου δίνεις πλέον την πολυτέλεια, μέσα από την αργή και βασανιστική βέβαια αποτύπωση των σκέψεών μου, να κάνω κάτι το διαφορετικό!! Κάτι που άλλοι θεωρούν..δεδομένο κι εμένα αυτή τη στιγμή...τρελή!!

Αλήθεια.. τι μπορεί να είναι δεδομένο για τον καθέναν μας;; Έχει να κάνει με τις συνθήκες ζωής.. τύχη.. συνήθεια.. και ό,τι συνεπάγεται αυτό.. ή απλά κάτι που ναι μεν είναι στη ζωή μας αλλά προσπαθήσαμε αρκετά να το υιοθετήσουμε και να το κρατήσουμε κοντά μας, μαζί μας;; Τα στάνταρς έχουν να κάνουν με τις προτιμήσεις, τη μόδα, την ανασφάλεια ή απλά με την αυταρέσκεια και τη σιγουριά στον εαυτό μας;; Τρέμουν σε καταστάσεις αλλαγής και προσπαθούν αγωνιωδώς να μείνουν στα ίδια! Μα θα τολμούσε ποτέ κανείς να είναι και βέβαιος ότι το διαφορετικό είναι και καλύτερο;! Η ιστορία μάς υπενθυμίζει πως ανακαλύψεις, εξελίξεις και γενικότερα η.. μονόπλευρη πρόοδος επιτεύχθηκε εξαιτίας της.. περιέργειας του ανθρώπου! Απέρριψε δεδομένα και στερεότυπα και αναζήτησε το νέο, το διαφορετικό! Η παράδοση από την άλλη.. ενισχύει τις προσπάθειες αυτές με το «ο τολμών νικά»!!! Τελικά, τι προτιμούμε; Το σίγουρο και αναμενόμενο στη ζωή μας και ας το έχουμε γευθεί έως βαρεθεί.. ή το άγνωστο με ρίσκο και την αποτυχία; Το δεδομένο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ή.. νέος τρόπος σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων με αμφιβολία για το καθετί;; Όπως και να΄χει, ο καθένας έχοντας κάνει τις επιλογές του και ανάλογα με τις βλέψεις του.. πράττει!!

Αφιερωμένο...

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης & Ελευθερία Αρβανιτάκη & Διονύσης Σαββόπουλος ( Τερτσέτο ) Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω μα πάλι πώς θα ζήσω Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα κι ένσημο για το ΙΚΑ Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία; Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή μα άραγε θα μου βγει; Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι και μια τους νότα στο σκοτάδι Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

NEW BORN.....

Για την υποδοχή...

INTRO...

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑ ΣΤΟΝ ΦΟΒΕΡΟ Κ ΤΡΟΜΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ...