Πρώτη έξοδος έπειτα από το πέρας των εορτών, πρώτη έξοδος μετά από την επιστροφή στην πρωτεύουσα, πρώτη έξοδος για αμπελοφιλοσοφίες μα πάνω απ’ όλα για τις καυτές μα συνάμα ανατριχιαστικές λεπτομέρειες-εξελίξεις..της Ε. (Ναι! Ναι!! Γι’ αυτήν που το ρίξαμε στα τσίπουρα τις προάλλες και.. λαλήσαμε!! Ναι! Ναι!! Εκείνης που όλα πηγαίνουν στραβά και έχει να διαλέξει μεταξύ μοναστηριού και λεσβιακού!!)
-Πότε πρόλαβες και τον βρήκες τον καινούριο μωρή τρελή κι αλλοπαρμένη?! Μπήκε κατευθείαν στο ψητό η Ο.
-Εγώ δεν έκανα τίποτα..! Τίποτα όμως!! Ούτε εκείνος βέβαια..! ψέλλισε η Ε.
-Ξεκίνα από την αρχή.. μπας και βγάλουμε άκρη, είπα και έστριψα τσιγάρο!
-Θυμόσαστε που θα πήγαινα στη Θεσσαλονίκη-μεγάλη φτωχομάνα για 3-4 μερούλες τα Χριστούγεννα στον ξάδερφό μου?? Ρώτησε η Ε.
-Ναι! Με μια φωνή εμείς..
-Λοιπόν.. Την πρώτη μέρα με το που φτάσαμε..αφού κάναμε το μπανάκι μας και ετοιμαστήκαμε, βγήκαμε για ένα χαλαρό ποτάκι! Φυσικά, ο πανέξυπνος ξάδερφος κουβάλησε και 2-3 φίλους του, οπότε δύσκολο να του πω τις τελευταίες περιπέτειές μου..! Όμως..η ματιά μου ξεχώρισε αμέσως τον Β. οπότε φαντάστηκα, με το φτωχό μου το μυαλό, πως θα γνωρίσω από πρώτο χέρι αυτά τα..καλύτερα παιδιά που βγάζει η μεγάλη φτωχομάνα! Τζίφος. Niente. Έφυγε νωρίς και δε μπόρεσα να τον προσεγγίσω..
-Μήπως πέταξες καμιά βλακεία και τον τρόμαξες τον άνθρωπο? τόλμησε να ρωτήσει η Ο.
-Όχι λέμε.. και συνεχίζω.. Η επόμενη μέρα μάς βρήκε.. εμένα με ανεβασμένη διάθεση και όρεξη για τσάρκες με τη χθεσινή τρελοπαρέα.. και τον Β. εννοείται και.. τον έρμο τον ξάδερφο άρρωστο!! Την τύχη μου..! Να μην πολυλογώ..
-Εσύ??! Ποτέ!! πετάχτηκα εγώ, μη γνωρίζοντας γιατί καθυστερεί.. και πού είναι τα πιπεράτα που μας έταξε!
-Και συνεχίζωωωω…είπε η Ε. αγνοώντας με… Κανόνισα να βγω με τον Β.! Ο ξάδερφος, γεμάτος τύψεις που θα κλεινόμουν σπίτι και θα παρίστανα τη νοσοκόμα του χρονιάρες μέρες..
-Όχι ότι είναι άσχημη η νοσοκόμα..με το σωστό άτομο βέβαια..! ξαναπετάχτηκα εγώ σαν το ελατήριο σε μια προσπάθειά μου να πειράξω την Ε. και να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα..
-Δε νομίζω να έπαιξαν τον γιατρό, συμπλήρωσε η Ο.
-Σωστά!! Μάλλον προς σέξι καλόγρια τη βλέπω, είπα εγώ! Να ξεπεράσει το απωθημένο της κιόλας με τα μοναστήρια.. Χα! Χα!
-Bitches! μας επανέφερε η Ε. Του τηλεφώνησε ο ξάδερφος και τα κανόνισαν όλα. Πήγαμε για καφεδάκι.. πήγαμε για φαγητό.. και όσο κυλούσε η ώρα μού φαινόταν όλο και πιο όμορφος! Λιγομίλητος και με υπέροχο βλέμμα! Μου πρότεινε να αράξουμε σπίτι του το βράδυ και αμέσως έπιασα το νόημα.. Το 2008 θα με αποχαιρετούσε με τις καλύτερες στιγμές! Τα βεγγαλικά θα είχαν πλέον νόημα..! Βόρειος αγέρας παιδί μου.. άλλο πράγμα!!
-Τόόόσο καλά??! Έχω κι εγώ μια ξεχασμένη φίλη στη Θεσσαλονίκη..μάλλον ήρθε η στιγμή να την επισκεφθώ, είπε η Ο.
-Μη βιάζεσαι ανυπόμονη bitch, απάντησε η Ε. Τρέχω και πηγαίνω σπίτι του ξάδερφου. Μουλιάζω στη μπανιέρα, ετοιμάζομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ και φεύγω! 38,2 ο ξάδερφος αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας..! Με υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο! «Και εγώ ξέρω ότι θα περάσουμε τέλεια..» σκέφτηκα και χαμογέλασα κι εγώ! Έφτιαξε ποτό και έπιασε αμέσως την κιθάρα.. «Πόσα ξέρεις τρελό αγόρι… καλά το πας..» σκέφτηκα! Ντράγκα-ντρούγκα… Το γρατζούνισμα πήγαινε σε άλλον τόπο.. Και πιάσε Σιδηρόπουλο και πιάσε Πυξ Λαξ.. μόλις φθάσαμε στον Ιωαννίδη μού γύρισε το μάτι! Είχα ήδη κατεβάσει 3ποτά, η καύλα σε άλλον τόπο και αυτός έβγαζε πρόγραμμα στο Σταυρό του Νότου! Του προτείνω να μου δείξει και το υπόλοιπο σπίτι και σηκώνομαι αμέσως πηγαίνοντας προς το χωλ! Σκέφτηκα ότι θα πιάσει το νόημα.. Ούτε μεσίτης να ήταν..! Με τραβά από το χέρι και πηγαίνουμε ξανά στο σαλόνι..
-Ώρα για Πανούση, μου λέει!
-Όμορφα, του απαντώ. Αυτό ήταν.. Ήμουν καταδικασμένη! Βάζω 4ποτό και ο νους μου καλπάζει.. Αρχίζω να σκέφτομαι πως αύριο πρέπει να φτιάξω βαλίτσες και να ψάχνω για μοναστήρι.. Άγιες μέρες όλο και κάποιο θα με δεχτεί..!!
-Είναι ευαισθητούλης μωρέ, λέει η Ο. Ίσως αυτός να ήταν ο τρόπος προσέγγισής του..
-Τι ευαισθητούλης μανούλα μου??! της απαντώ. Έχεις δει πιο απελπισμένη γκομενοbitch????
-Και συνεχίζω, λέει η Ε. μετά τον Νεοέλληνα του Πανούση.. ήρθε η ώρα για το Κάγκελα Παντού.. Και με το που ακούω “τα μπούτια σου Μαρία..” αρχίζω το σταυροπόδι.. Μια από εδώ.. μια από κει.. και ανέβασε λίγο παραπάνω τη φούστα.. και ρίξε πονηρό βλέμμα.. ΤΙΠΟΤΑ! Ξαφνικά σταματά, αφήνει την κιθάρα και μου λέει.. «Είναι χάλια το στομάχι μου, θα φτιάξω ένα τσάι.. μήπως θέλεις??» … «Βεβαίως.. με λίγο κώνειο αν σου βρίσκεται»σκέφτομαι.. αλλά τελικά ξεστομίζω «Όχι! Όχι! Είμαι μια χαρά..»
-Και δυο τρομάρες, συμπληρώνω εγώ! Πες μου σε παρακαλώ ότι έφυγες εκείνη τη στιγμή..
-Όόόόχι! απαντά η Ε. Ο μαζοχισμός στο μεγαλείο του.. Και τώρα ξεκινούν τα καλύτερα.. Επιστρέφει μετά από 3-4 λεπτάκια με το τσάι από το ένα χέρι και κρατώντας το σιρόπι από το άλλο.. «Μμμ.. σαν παππούς που ξέχασε να μεγαλώσει» σκέφτομαι.. αλλά τελικά λέω «Τι γεύση είναι??».. «Καραμέλα» απαντά κοφτά το λιγομίλητο αγόρι.. Το παίρνω απόφαση ότι είμαι καταδικασμένη σε αγαμία και ξεκινάμε χαλαρή συζήτηση περί ανέμων και υδάτων.. Όμως γρήγορα αρχίζουμε να διαφωνούμε και υπάρχει ένταση στην ατμόσφαιρα.. Πάνω σε μια προσπάθειά του να με πειράξει.. γέρνει προς το μέρος μου και με απειλητική διάθεση κάνει πως ρίχνει το σιρόπι καραμέλα πάνω μου.. «Καλά το πας.. μην σταματάς.. μόνο μη μου ρίξεις στα μαλλιά γιατί σε έσκισα..» σκέφτηκα, μα τελικά είπα « Τι πας να κάνεις?? Μην τολμήήήσεις..» Και τελικά το έκανε το λιγομίλητο μα τολμηρό αγόρι.. Μου ρίχνει σιρόπι στο λαιμό το οποίο κατευθύνεται με γοργούς ρυθμούς προς το μπούστο και ακόμη χειρότερα προς τη μπλούζα..
-Εδώ στρίβουμε τσιγάρο… και πιάνουμε το ποπ κορν κορίτσια, λέω εγώ και ξεφυσώντας στρίβουμε αμέσως..
-Τρέχω λοιπόν, συνεχίζει η Ε., κατευθείαν προς το μπάνιο και προσπαθώ να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα.. Με ακολουθεί χαμογελώντας και ο Β. ο οποίος μια που με πασαλείφει χειρότερα μια που με χουφτώνει κιόλας.. «Αυτό ήταν.. ή τώρα ή ποτέ!!» σκέφτομαι.. Τον πιάνω από το χέρι και πηγαίνουμε στο σαλόνι.. Αρχίζουμε να φασωνόμαστε.. Αρχίζουμε να φασωνόμαστε πιο έντονα καθώς γδυνόμασταν.. Ήταν τέλεια..! Ώσπου.. ξαφνικά.. γέρνει προς τα πίσω.. ήταν αναψοκοκκινισμένος και ιδρωμένος.. και μου λέει «Δε μπορώ!!» … «Τι δε μπορείς αγόρι μου??! Όχι ρε πούστη μου.. Γιατί σ’ εμένααα??? »σκέφτομαι.. αλλά ψελλίζω «Don’t worry…!» Και συνεχίζω ακάθεκτη να τον ψιλοχαϊδεύω στο λαιμό.. «Μη συνεχίζεις.. περίμενε μισό λεπτό..» μου λέει καθώς πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα..
-Γιατί έφυγε??! Είχε εσένα εκεί και πήγε μονάχος του μέσα??.. λέει χαμογελώντας η Ο.
-Κάτι τέτοιο σκέφτηκα κι εγώ, λέει η Ε., αλλά αφού μου είπε να περιμένω.. Περίμενα! Τι να έκανα κι εγώ?? Ξάπλωσα στον καναπέ και παρακαλούσα να μη μου εμφανίσει τίποτα σαδομαζοχιστικά κλπ και μετά… όπου φύγει..φύγει!! Και εκεί που τα σκεφτόμουν όόόλα αυτά.. είχα λαλήσει και από τα 4ποτά.. με ψιλοπαίρνει ο ύπνος για κανένα 15λεπτο..
-Τι πόρνη είσαι..! της λέω.
-Πετάγομαι ξαφνικά, συνεχίζει η Ε., και πηγαίνω προς την κρεβατοκάμαρα.. ελπίζοντας να μην έχει πάρει χαμπάρι πως αποκοιμήθηκα! Στέκομαι έξω από την πόρτα μα δεν ακούω τίποτα!
-Αποκοιμήθηκε μήπως κι αυτός?? ρωτάει η Ο.
-Μπαίνω μέσα σιγά-σιγά.. και τον βλέπω να πηγαίνει πάνω-κάτω όλη την ώρα καπνίζοντας νευρικά.. Το τασάκι πάνω στο κρεβάτι του ήταν γεμάτο αποτσίγαρα κι αυτός ήταν απλά με το ύφος κουταβιού που στέκεται στη βροχή θέλοντας απεγνωσμένα cookies.. «Είναι αργά.. πρέπει να επιστρέψω σπίτι!» του είπα. «Ναι! Θα σε πάω εγώ..» αποκρίθηκε το λιγομίλητο αγόρι.. Αυτάάά..! Έφυγα την επόμενη μέρα χωρίς να πω τίποτα στον ξάδερφο..
-Τέλεια ιδέα..!! της είπα.. μήπως να το ρίξεις όντως στο λεσβιακό??!
