Καταθλιψάρα-Λένα... 1-0!!!

Γουστάρω τις… κατρακύλες μου.

Γουστάρω να πιάνω πάτο.

Ξέρω πως αυτή η καταθλιψάρα είναι όόόλη δική μου…

Ναι! Ναι! Ναι! Το ξέρω πως με ζηλεύεις τρελά…

Δε θα πω τα γνωστά, ότι δηλαδή αν δεν πιάσεις πάτο… δε θα βρεις το κουράγιο να ανέβεις ξανά (τελικά τόόόσο ασυγκράτητη είμαι που τα είπα), αλλά είμαι μαζόχα!!!

Τι να κάνουμε; Είναι γνωστό εξάλλου.

Μα δεν εξηγείται διαφορετικά σου λέω.

Γουστάρω την καταθλιψάρα μου.

Και παιδεύω το μυαλουδάκι μου (το υποκοριστικό όχι λόγω τσαχπινιάς) και προσπαθώ να βρω λύσεις.

Και το σκέφτομαι έτσι… και το σκέφτομαι κι αλλιώς…

Μα όταν οι σκέψεις με πνίξουν…

Χάνομαι.

Χάνομαι μέσα μου.

Tip στην εκπνοή τού μήνα: Τέρμα Μουσική και Χορός στυλ zumba (που είναι και της μόδας) μέχρι τελικής πτώσεως. Όσες περισσότερες μπανταλομάρες και φιγούρες σαν τρελοαγριοκάτσικο κρι-κρι τόσο καλύτερα αποτελέσματα στην ψυχολογία.

Βιβλίο εβδομάδας: «Μοντέρνα Μουσική», Griffiths Paul. Γιατί αλλιώς είναι να το διαβάζεις για την εξεταστική 2009 και αλλιώς τώρα… με νέα ματιά!!! 

Νυχτερινές αμαρτίες.

Αφήνομαι.

Σ’ αυτά τα χέρια που τόσο λησμόνησα.

Και ταξιδεύω.

Σ’ αυτό το βλέμμα το λάγνο.

Ανυπομονώ.

Να με κάνεις να χαμογελάσω.

Ψιθύρισέ μου.

 Ξανά.

Φανερώσου.

Πάλι εδώ.

Δειλά-δειλά.

Με ένα πονηρό χαμόγελο (μέχρι τ’ αυτιά?).

Άγνωστοι(?!) οι λόγοι που επιστρέφω στη blogoσφαιρα μα η χαρά μεγάλη.

Πολλές οι στιγμές που χάθηκαν.

Μεγάλη η απΟυσία.

Δε θα γεφυρωθεί ποτέ αυτή η απόσταση..

Σκόρπιες Σκέψεις. Ίσως καλύτερα έτσι.

ΕπιΣτροφή ή Αποτύπωμα;

 Τι σημασία έχει;

Δίχως ΜΕΓΑΛΑ λόγια και υποΣχέσεις. Με κούρασαν.

Ας είναι κι έτσι.

Θα αφεθώ κι Όπου βρεθώ…

Τρέξε δίχως σκέψεις.

 Με κομμένη την ανάσα, χωρίς συνείδηση του προσανατολισμού.

Όταν τερματίσεις θα καταλάβεις 

αν η κατεύθυνση ήταν προς ή αντίθετη του στόχου.

 Στο αιώνιο φευγιό μου.

ΥπόΣχεση: Θα είσαι εδώ για μένα;

Αστειάκι...

Η μικρή στην θάλασσα βλέπει ένα αγοράκι γυμνό και ρωτάει.
- Τι είναι αυτό μαμά;
- Πουλάκι.
- Γιατί δεν έχω και εγώ;
- Γιατί είσαι κοριτσάκι.
- Όταν μεγαλώσω θα έχω και εγώ ένα τέτοιο;
- Αν είσαι καλό κορίτσι, όταν μεγαλώσεις θα έχεις ένα.
- Και αν δεν είμαι καλό κορίτσι;.
- Ε τότε θα έχεις πολλά!




Ένας καλλιτέχνης, ένας δικηγόρος κι ένας προγραμματιστής συζητούν για τη μοιχεία.
Λέει ο καλλιτέχνης: Θα μπορούσε κανείς να συγκρίνει το πάθος, τα ρίγη, τη μέθη που προκαλεί ο φόβος να σε ανακαλύψουν; Είναι μια εμπειρία που δεν την αλλάζω με τίποτα!
Λέει ο δικηγόρος: Εγώ νομίζω ότι κάνει τη ζωή δύσκολη. Τις περισσότερες φορές η μοιχεία οδηγεί στο διαζύγιο και μάλιστα εις βάρος σου πράγμα που μπορεί να σε οδηγήσει ως τη χρεοκοπία. Μόνο προβλήματα μπορεί να προκαλέσει.
Λέει κι ο προγραμματιστής: Είναι το ωραιότερο πράγμα που μου συνέβη. Η γυναίκα μου νομίζει ότι είμαι με την ερωμένη μου, η ερωμένη μου νομίζει πως είμαι με τη γυναίκα μου κι έτσι μπορώ να ασχολούμαι όλη τη νύχτα με το pc. 

Στο νηπιαγωγείο, τα παιδάκια γύρω γύρω κι η δασκάλα να ρωτάει
- Νικολάκη, πώς κάνει η αγελάδα;
- Μουυυυυυυ, κυρία
- Ελενίτσα, πως κάνει η γάτα;
- Νιάου, κυρία
- Θανασάκη, πώς κάνει το ποντίκι;
- Κλικ, κυρία.

Κρύψου...

Κρύψου για να μη σ' ανακαλύψω

Κρύψου μη σε δω να μ' αγνοείς

Κρύψου να μπορώ να εξηγήσω

Που 'φυγες και δε θα ξαναρθείς...

Θα σε βρω...

Μ' αν θέλεις, κρύψου...

Τίποτα άλλο δε με εκφράζει περισσότερο...