Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Συνέχεια...


Σκέψεις και καλή παρέα..


Απλά με ταξιδεύει..




Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Πανσέληνος!

Φεγγαράκι μου λαμπρό,
φέγγε μου να περπατώ...




Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Προσπαθείς...

...να προλάβεις τη στιγμή,

να είσαι εκεί για ό,τι χρειαστεί,


να είσαι μακριά από όλους κι όλα,


να χαθείς,


να ονειροπολείς,


να χαμογελάς,


να σιωπάς,


να γελάς δυνατά,


να ακούς τη βροχή,



να ζεις.



Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Χρόνια μου πολλάάάά...

Να ζήσεις Λενάκι και Χρόνια πολλάάά..
Λα.. λα.. λα.. λα... λα...

Χρόνια μου πολλάάάάάά!!



Πάνε τα 23.. να'ταν κι άλλα..!!!


Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Predict the day...



Ακόμη μία φορά με αυτό το μουσικό χαλί... πέρασε κι αυτή η μέρα!!

Ελπίζω να μην υποκύψατε στα ψεματάκια λόγω ημέρας αλλά αν μπήκατε στον πειρασμό.. να ήταν τουλάχιστον καλά! Οι φαρσοπλακίτσες.. που μου έκαναν ήταν μια αποτυχία!!

Καμία πρωτοτυπία και φέτος!!!

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

"Αυτός" και η Τσιτσιολίνα-Μπουμπουλίνα...

-Γιατί;; Γιατί;;! Γιατί κάθε φορά που πάω να κάνω μια νέα αρχή.. που βρίσκω ένα έρμο, κατανοητό και φυσιολογικό παλικάρι.. να εμφανίζεται πάλι “Αυτός”;;!... φώναζε μια φίλη μου (ας την πούμε Μπιρμπίλω, γιατί με τόσα ονόματα-αρχικά έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας..) όλο το βράδυ και η τσιρίδα διαπερνούσε το τύμπανο!!

Όπου “Αυτός” = Πρώην…!

Κάνεις μια νέα αρχή. Αφήνεις με δυσκολία πίσω σου τις όποιες αρνητικές σκέψεις και καταστάσεις και ξεκινάς από την αρχή. Οπλίζεσαι με υπομονή και αισιοδοξία και σε συντροφεύει η αγωνία για το καινούριο και για το αν όλα θα πάνε καλά.. Σε κούρασε η αναμονή και αγανάκτησες με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά.

Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή.. που για εσένα έχουν ήδη ανθίσει τα λουλουδάκια κι ας μην έχει έρθει η άνοιξη ακόμη… και μόνο σου μέλημα είναι να σταματήσουν επιτέλους τα κορναρίσματα για να ακούσεις το κελάηδισμα των πουλιών… “Αυτός” τολμά να σου στείλει μήνυμα! Ενδιαφέρεται για το πώς είσαι, που είσαι, με ποιόν είσαι αν είσαι… Ακόμη κι αν η τελευταία του φράση είναι: “Σιγά μην ασχοληθώ ξανά ΕΓΩ με την τρελή!!”

Και σε αυτό το σημείο ξεκινά το τραγούδι… Αυτόόός ο Άνθρωπος Αυτόόός!!! Έχω κρύψει ό,τι γυαλικό υπάρχει στο σπίτι για να μην πέσει στα χέρια της Μπιρμπίλως και κάνω φιλότιμες προσπάθειες να την ακολουθήσω στο παραλήρημά της!

P.S. Λόγω της ημέρας θα μοιραστώ μαζί σας ένα από τα μαργαριτάρια μου… άθελά μου βέβαια… πόσα να ξέρω κι εγώ;;!

Λοιπόν… όταν ήμουν μικρή, πριν πολλά-πολλά χρόνια, ο μπαμπάς μου συνήθιζε να με προσφωνεί με διάφορα χαϊδευτικά κλπ, ορισμένα ακόμη εξακολουθεί να χρησιμοποιεί… Ένα από αυτά, λοιπόν, ήταν και το Τσιτσιολίνα!!!
Εγώ, δίχως γνώσεις τέτοιου περιεχομένου, με το αθώο πλην τίμιο μυαλουδάκι μου, λόγω κατάληξης του ονόματος (-λίνα) …απίστευτος συνειρμός(!)... το παραλλήλιζα με τη Μπουμπουλίνα!!!! Λες και ήταν κι η Τσιτσιολίνα καμιά αγωνίστρια της επανάστασης!!
Περιττό να αναφέρω πως αρκετά πρόσφατα ενημερώθηκα για την ύπαρξη της Τσιτσιολίνα (περί πορνό, πολιτικής κλπ) σε μια κουβέντα επιπέδου!!!

Για να μην αναφερθώ στο γιατί ο έρμος ο πατέρας διάλεξε αυτήν την προσφώνηση… θα αρκεστώ στο ότι όλα μου τα όνειρα γκρεμίστηκαν!!!

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Άτιτλο..

Συνειρμοί..
Στροβιλίζουν στο μυαλό σου,
με μια πνοή αμέτρητες σκέψεις σε ταξιδεύουν στο τότε,
με ένα άγγιγμα εκείνες οι εικόνες είναι τόσο ζωντανές όπως τότε,
με ένα φιλί αναπολείς το τελευταίο αντίο,
η μυρωδιά, η τόσο γνώριμη μυρωδιά, ξυπνά τις αισθήσεις..


Επανέρχεσαι στην πραγματικότητα,
είναι ακόμη πολύχρωμα τα σκίτσα,
το χαμόγελο ακόμη στον καθρέφτη.


Δεδομένα μένουν μετέωρα..



Αγκάλιασε τη μοναξιά σου.
Μη φοβηθείς. Μη σκεφτείς τίποτα.

653 γράμματα στο συρτάρι,
ένα κάθε μέρα εδώ κι ένα χρόνο,
καλά φυλαγμένα.
Διστάζεις να διαβάσεις.
Διστάζεις να μάθεις το τέλος.



Όταν γυρίζεις το βλέμμα αλλού,
τρέχεις να προλάβεις τη στιγμή.



Αισθάνεσαι τυχερός για όσα έχουν συμβεί,
Αισθάνεσαι αμήχανα κάθε ξημέρωμα.



Σου λείπει εκείνο το γέλιο
που κάθε φορά σε παρασύρει
και χαμογελάς κι εσύ.
Ηχεί ακόμη στα γκρίζα όνειρά σου.

Μπερδεύεις.
Μπερδεύεις το τότε και το τώρα.
Μετέωρος στο πουθενά.




(Σκόρπιες σκέψεις με αφορμή μια ταινία..!)

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Αυτήκοο "μπανιστήρι"...



Δίνω το παρόν, στα μέσα της εξεταστικής, εξαιτίας της περιπέτειας της κολλητής μου Μ.

Με αφορμή το τριήμερο που μας πέρασε.. ξεκίνησε για ακόμη μια φορά η «ανταλλαγή πληθυσμών». Φοιτητές ξεχύθηκαν στους δρόμους και πήραν τα βουνά για να περάσουν ξέγνοιαστα τα Κούλουμα! Η Μ., που ζει τα 4 τελευταία χρόνια σε πόλη της βόρειας Ελλάδας λόγω σπουδών, κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχει την τιμητική της. Και κάθε χρόνο όλο και κάποιο παρατράγουδο θα συμβεί..

Φέτος, λοιπόν, για κακή της τύχη-γκαντεμιά.. τη βρήκε η Καθαρά Δευτέρα με 38.5!!! Όόόόχι… δεν το έβαλε κάτω.. συνέχισε απτόητη τα μεθύσια και τις κραιπάλες μέχρι πρωίας. Με συντροφιά το ούζο και την τρελή φοιτητοπαρέα από διάφορα σημεία της Ελλάδος.. περνούσαν ανέμελα και τα «έκαναν πουτάνα όόόλα» (κλασική φράση-σήμα κατατεθέν των ημερών..)!!!

Η τελευταία βραδιά τούς βρήκε όλους πιωμένους-σκνίπα με επακόλουθο τη γνωστή στρωματσάδα/πάρε-τον-αγκώνα-σου-από-τα-μούτρα-μου/πάρε-το-χέρι-σου-από-εκεί-είσαι-μεγάλο-λιγούρι!! Ο πυρετός 39.2 και ο κλήρος πέφτει στη Μ. στο πάτωμα με τον Σ. και στον καναπέ η Λ. με τον Γ., καθώς, το άλλο δωμάτιο ήταν ρεζερβέ από τον οικοδεσπότη και άλλους δύο φοιτητές από την Αθήνα.

Τα φώτα σβήνουν και ο ύπνος έρχεται(?!).. Κουκουλωμένη ως πάνω η Μ. κάνει φιλότιμες προσπάθειες να κλείσει λίγο το έρμο το μάτι της.. Ο συγκάτοικος-εκ πατώματος ξεκίνησε το ροχαλητό (τα λόγια είναι περιττά) όταν ένα διακριτικό και συνάμα ό,τι-κι-αν-κάνεις-κάν’το-με-ρυθμό τσικ τσικ τσικ τσικ… συμπλήρωνε ρυθμικά το ροχαλητό. Οι ψίθυροι ακολούθησαν… μαζί με διάφορους αναστεναγμούς! Ωωω ναι!! Η Λ. με τον Γ. του έδιναν και παρακαταλάβαινε στον καναπέ ακριβώς δίπλα.. Το ρυθμικό τσικ τσικ τσικ τσικ δεν ήταν τίποτα άλλο.. από τη ζώνη που δεν αποχωρίστηκε ο Γ.!! Έπειτα από 2 φορές αχαλίνωτου σεξ και μερικά ζουζουνίσματα (όσα μπορούσαν μέσα στο μεθύσι τους), μπόρεσε και η Μ. να κοιμηθεί για λίγο!

Το επόμενο πρωί βρήκε τη Μ. με 38.4 και την Λ. τελείως γυμνή (έλεος… κάνεις ό,τι κάνεις… τους αφήνεις όλους άυπνους… εκτός από τον Σ. με το ροχαλητό του… ρίξε όμως και κάτι πάνω σου… 7 άτομα περιφέρονται στο ξένο σπίτι!!)..

Η πρώτη εμπειρία ως “αυτήκοο μπανιστήρι” είναι πάντα δύσκολη…

P.S. Φυσικά έμαθα κι άλλες πιπεράτες λεπτομέρειες τις οποίες δε μπόρεσα να παραθέσω… Τόσες μέρες λείπω-απέχω από τη blogόσφαιρα.. ας είναι ήπιο το ποδαρικό μου!!

Ούτε 2 εβδομάδες δε μπόρεσα να λείψω-να μην ανεβάσω post δηλαδή, γιατί διάβαζα blogs όποτε μπορούσα- και έγινε πανικός με τους “χαμένους” followers!! Ελπίζω να λύθηκε το προβληματάκι…

Η εξεταστική συνεχίζεται μέχρι 16/3 και τα μυαλά στα κάγκελααααα.......!!!!