Άτιτλο..

Συνειρμοί..
Στροβιλίζουν στο μυαλό σου,
με μια πνοή αμέτρητες σκέψεις σε ταξιδεύουν στο τότε,
με ένα άγγιγμα εκείνες οι εικόνες είναι τόσο ζωντανές όπως τότε,
με ένα φιλί αναπολείς το τελευταίο αντίο,
η μυρωδιά, η τόσο γνώριμη μυρωδιά, ξυπνά τις αισθήσεις..


Επανέρχεσαι στην πραγματικότητα,
είναι ακόμη πολύχρωμα τα σκίτσα,
το χαμόγελο ακόμη στον καθρέφτη.


Δεδομένα μένουν μετέωρα..



Αγκάλιασε τη μοναξιά σου.
Μη φοβηθείς. Μη σκεφτείς τίποτα.

653 γράμματα στο συρτάρι,
ένα κάθε μέρα εδώ κι ένα χρόνο,
καλά φυλαγμένα.
Διστάζεις να διαβάσεις.
Διστάζεις να μάθεις το τέλος.



Όταν γυρίζεις το βλέμμα αλλού,
τρέχεις να προλάβεις τη στιγμή.



Αισθάνεσαι τυχερός για όσα έχουν συμβεί,
Αισθάνεσαι αμήχανα κάθε ξημέρωμα.



Σου λείπει εκείνο το γέλιο
που κάθε φορά σε παρασύρει
και χαμογελάς κι εσύ.
Ηχεί ακόμη στα γκρίζα όνειρά σου.

Μπερδεύεις.
Μπερδεύεις το τότε και το τώρα.
Μετέωρος στο πουθενά.




(Σκόρπιες σκέψεις με αφορμή μια ταινία..!)